Athas Dé!

Is iad an dá léacht agus an soiscéal ag Aifreann an Domhnaigh (3ú Domhnach na bliana Bl C) a spreag mé é seo a scríobh.

Chuala mé le deanaí go bhfuair bean uasal a bhí ina chara mór do nuair a bhí mé i mo chónaí i mBaile Átha Cliath Kay Kinsella a bhí uirthi agus is i ngrúpa uirnithe charasmatach Avila (Béarla) i nDomnach Broc. Bhíodh mé ag freastail ar an ngrúpa seo gach seachtain ó 1987 go dtí gur aithraíomar siar go Conamara. Is minic a déarfadh sí paidir liom ag an ministreacht urnaithe ann nuair a bhí mé in ísle brí. Chabhairigh na thréimhse gearr paidreoireachta liom go mór ag an am sin.

Is mian liom dhá scéal a roinnt faoi Kay anseo.

Nuair a bhí mé nua go leor sa "ghluaiseacht", d'iarr ceannaire na cruinnithe, ar oíche amháin, ar bhaill an ghrúpa ceannasaíochta nó an croíghrúpa a bhíodh ina suí i gciorcal i lár an seomra, casadh timpeall agus teangacha a mhúineadh don na daoine a bhí ós a gcomair. Rud as an gnáth a bhí anseo. Baineadh geit asainn ar fad. B'í Kay a bhí ag ár dtaobh den seomra. Ar bhealach tá sé an deacair an bua seo, teangacha, a mhíniú. Da réir scriptiúr tá dhá nó trí cineal teangacha ann ach an cineál atá i gceist anseo ná bua teangacha molaidh. Moltar Dia le focal nach féidir linne a thuiscint de gnath. (Seans go ndéanfidh mé iarracht dul níos doimhne isteach sa scéal sin níos deanaí)! Thosnaigh Kay ag spreagadh muid tré usáid a bhaint as an bhfocal ar Dia an Athair, a úsáid Íosa féin nuair a bhí séiseann ag guí, "Abba!" Diaidh ar ndiaidh go cúthallach, thosaíomar á leanúint agus ag ag leathanú amach i bhfuaimeanna eile. Nuair a bhí an cleachta sin déanta bhí mise i ndán teangacha a úsáid in mo chuid paidreoireachta.

Molaimís an Tiarna!

Ezra, an scríobhaí ag léamh na scriptiúir dá mhuintir.

Ar ndóigh mar soinicí ceart níor chreid mé gur fíor bhua a bhí ann agus chuaigh sé i léigh beagáinín sna seachtaine ina dhiadh. Lean mé ag frestail ar na cruinnithe áfach agus láidrigh sé i gcionn míosa nó dhó. Tá sé agam ó shin agus is mó an taca atá ann dom go mór mór in am an ghatar nó am na géircéime. Is míorúilt beag a rinne Dia domsa tré umhlaíocht ceannaire na cruinnithe áirithe sin agus Kay. Tá mé i ndán Dia a mholadh ar bhealach nach raibh agam roimhe sin agus is beag lá nach n-úsáidim teangacha i rith an lae. (Sa dara léacht ag an Aifreann Coirintigh 12: 12-30 luaitear teangacha i measc buanna an Spiorad Naomh!)

An dara uair a úsáid an Tiarna Kay bhí cúrsaí gnó go dona agam agus bhí mé i ndroch-stáid le dúlagar nó lionn dubh íseal orm. Bhí ministreacht urnaithe ag an croíghrúpa i ndiaidh gach cruinniú agus chauigh mé chucu. Kay a tháinigh chugam agus duine eile ón grúpa chun guidhe liom. Chuireadar a lámha orm agus nuair a bhí an paidreoireacht thart d'fhéach Kay orm agus dúirt "Tá teachtaireacht agam duit!" Baineadh geit asam ar ndóigh mar ní raibh mórán aithne agam ar Kay nó ag Kay ormsa agus níor dúradh a leithéad doms cheanna (nó ina dhiaidh!). Ansin dúirt sí na focail seo "Sé áthas an Tiarna do neart!" Bá rud nua domsa an ráiteas sin agus bhí sé aisteach go raibh na focail sin aici dom agus mé chomh mór in ísle brí. Ach ní dherna mé dearmad ar na focail ó shin.

Ó thosaigh mé ag freastail ag Avila bhí sé de nós agam éisteacht go mion leis an léitheoireacht ag an Aifreann. Ach uaireanta bím in áit eile ar fad agus iad á léamh. An an domhnach áirithe seo bhí mé ag an aifreann go fisiciúil ach bhí mo intinn áit eile ar fad eile. Go tobann chuala mé na focail céanna. "Ná bíodh brón oraibh mar sé áthas an Tiarna bhur neart." Thog mé é mar deimhniú nó cinntiú ar a dúirt Kay liom an oíche úd.

Nuair a chuir mé aithne níos fearr ar Kay d'inis mé an scéal seo lei agus ait go leoir ní raibh cuimhne ar bith aici ar an ocáid.

Agus ar an nDomhnach seo thart léadh an léacht céanna as leabhair Nehemia Caib 8. "...tá an lá seo coisricthe dár dTiarna. Ná bíodh brónoraibh mar sé áthas an Tiarna bhur neart."

Moladh go deo leis.

Ar dheis Dé go raibh anam uasal Kay.