An nádúr ag canadh!

Tá an samhradh fillte ar Éirinn!

Mar deirtear thart anseo tá an ghriain "ag scoilteadh na gcloch" agus tá gach rud ag fás arís tar éis Geimhreadh fuair géar róite. Tá aoibh maith ar gach éinne agus bheadh chuille rud i gceart ach amháin an scamall deannaigh a tháinig aniar aduaidh orainn ón Ioslainn.

Bhí mo dheathair le scata buachaíllí a thabhairt ar Chamino Naomh Shéamais i rith na seachtaine seo. Bhí ortha eitilt amach go Compastella de Santiago i nGalacia ach ag an neomaid deireannach chuir Aer Lingus an eitilt ar cheall. Bhí an aerfort thall dúnta de bharr scamaill ó phléasc Oileánsléibhteoighearshruth (Béarla) na hIoslainne i mí Aibreáin.

Ach an rud is íontaí faoi ná nach bhfuil rian den scamall seo le feiceáil ón dtalamh agus, mar a dúirt mé anseo i gConamara tá na cloch dá scoilteadh agus ar ndóigh i bhfocal an amhráin , tá "na mná sínte ar an dtrá" agus an aitinn cludaithe le bláthanna buí na gréine.

I bhfocail Naom Ambrós ó Milano na hIodáile:

Molaimid, a Dhia mhór: admhuímid gur Thú an tArd-thiarna.
Sléachtann an saol go léir duit, a Athair Shíorraí.
Canann na hAingil agus na Flaithis duit agus na Cómhachta uile.
...Tá neamh agus talamh lán de mhórgacht do ghlóire