Bás mháthar!

Mo thuismitheoirí (ag cothrom lae trí scór bliana an phósta i 2009)
Posta: 27 Mean Fomhair 1944
Scarthad ag an mbás: 26 Feabhra 2005
Aontaithe arís i bParthas Dé: 12 Mean Fomhair 2010

Cailleadh mo mháthair ar an nDomhnach. Bhí sí 91 bliain d'aois.

O fuair m'athair bás cúig bliain ó shin bhí a cumas meabhrach ag isiliú mar a tharlaíon do an-chuid sean daoine. Nealtriú is dócha a glaoghtear ar an galar a bhí uirthi.

Bhí sí pósta le m'athair le seasca bliain agus is cosúil gur goill a bhás go mór uirthí.

Tháinig an bás cuíosach tobann uirthí ach bhí an triuir leads a bhí ina chónaí in Éirinn lena a mná chéile thar timpeall uirthí nuair a glaogh Dé uirthí ag an deireadh. Bhí sí ciúin, gan rian phiain uirthí agus gan imní ag cuir isteach uirthí mar a tharlódh go minic le ceithre bliain anuas.

Molaim go mór na banaltraí san oidspidéal (Baile Bhlainséir) agus roime sin an foireann ag an teach altranais (Parke House - Béarla)ar a raibh sí ag fáil churam faoiseamh. Ní fhéadfadh siad a bheith níos cinealta lei nó linne.

Bhí muid ag súil le n-í a bhailliú agus í a thabhairt abhaile ar an nDomhnach ach bhí plean eile ag Dia di. Tháinig isiliú mór ar a brú fola ar an nDaordaoín agus nuair nár tháining aon fheabhas air an Aoine mhil an doctúir í a thabhairt chuig an oispidéal i mBaile Átha Cliath.

Bhí mise chun dul thuas cuichí ar an Domhnach ach mhol mo bhean go mbeadh a turas ró fhada le do soir agus anoir ar an lá céanna agus rinneamar socrú fanach so cathair ar an oíche Sathairn.

Buíochas lé Dia gur thárla sé mar bµi mé i láthair a bheith leithí ag an noiméad deireannach.

Ar dheis Dé go raibh sí.