Titim sneachta...

Caorán na gCearc

Bhí orainn dul ar an gClochán inné agus rinne muid iarracht ceart go leor ach theip orainn ara an mbóthar idir Chasla agus Chamas. Rinneamar sleamhmiú dramatiúil ar chasadh cham ar an mbóthar - tá neart acu ann - agus chinneamar ar filleadh. Níor deineadh aon damáiste do charr buiochas le Dia.

Go dtí inné níor thit sneachta ar bith anseo i gCaorán na gCearc. Ag tús na bliana scríomar faoin bhfuacht i mí Eanáir, ach cé go raibh sé an fhauir ar feadh tréimhse fada ní raibh sneacht ar bith anseo ag an azm sin. I ndairíre ní dóigh liom gur thit sneacht ar bith anseo gur fiú trácht air leis na bliainta. Ach inné do thit sneachta anseo. Ní raibh sé an-throm ach bhí go leor ann le gach áit a chludú le cuilt bán álainn. Nach íontach an bealach a athraíonn an cuilt bán céanna crot áite.

Ach na bóithre! Agus an fuacht! Scéal eile ar fad a bhí ann. Rinne mé iarracht tiomáint chuig an siopa - Tigh Dick (Tá sé ar facebook) ach bhí charr tar éis dul ó smacht aréir ar an chnoc idir an Cloch Mór agus Baile na hAbhann. Bhíodar ag iarraidh an carr a tharraingt amach ón claí agus bhí moill mór ar an trácht a bhí go mall cheana féin. D'fhag mé an charr ag an mBáintreach agus shúil mé.

Maidin álainn a bhí ann, fuair agus géar, ach bhí an aer glán sláintiúil. Bhí sé spéisiúil na rudaí a thugann tú faoi dearadh agus tú ag siúil seachas ag tiomáint. Cloiseann tú an ciúineas, do chos ar an dtalamh, na beithigh, corr charr. Feicteann tú na plandaí, tagann na madraí suas chugat (in ionad bheith ag rith id dhiaidh sa charr) agus na radharcanna.

Seo dhá cheann de na pictiúirí a ghlach mé ar maidin. (Nach íontach an rud é an fón phóca?)

ón mBáintreach Bán ó dheas (Árainn ar chul!)

Caorán na gCearc go moch ar maidin ón teach (Inis Mór ar chul)