Is féidir linn! |
Bhí mé ann cheanna sna hochtoidí ach is i lár na cathrach a bhí mé an uair sin. An tráth seo bhí mé ag cruinniú den ISA (Cumann Idirnáisiúnta um Uathoibriú - a bhfuil sé mar onóir agam a bheith mar Leas-uachtrán ar an roinn foilsitheoireachta de), a bhí in ostán ar thaobh an Forest Park ina raibh Aonach an Domhain acu i 1904.
Páirc álainn atá anseo, is cosúil gurb é an páirc is mó dá short sna státaí, níos mó fiú ná an páirc mór lárnach in Nua Eabhrach.
Cé gur chaitheas an chuid is mó den ama istigh san Ostán ag cruinnithe, cuid acu leamh go leor agus cuid acu lá de mion-pholataíocht a bhíonn coitianta go leor i ngach eagraíocht, bhí sean agam dul soir istigh sa cathair féin chomh fada le bruach na habhann, an Mississippi (súil agam go bhfuil sé litrithe i gceart agam!).
Faoi uisce! |
Lewis & Clark |
Ar ndóigh, ní obair ar fad a bhí ar siúil againn agus bhí neart seansanna oicheanta deas sna phroinntithe, gan na tithe taibhairne a lua!
Ós rud é go raibh Uachtarán Barak Obama in Éirinn cúpla seachtaine roimhe cheannaigh mé ceann de T-léinte "Is Féidir Linn!" ag An Spailpín Fánach, anseo i gConamara agus ceann do bheirt comhráidaite ó Éirinn. Oiche amháin ar chaitheas é cuireadh ceist orm faoin manadh a bhí scríofa air. Mhinigh mé é agus dúirt gur in onóir dá Uachtarán a bhíomar á caitheamh. "Ní mo uachtarán-sa é!" an freagra a fuair mé. Nach ait an mac an saoil! Is dócha nár chóir dóibh siúid a bheith i dteach tabhairne ach ag "tea party" éigin!
Is maith liom dul go Meiriceá. Tá na daoine cáirdiúil agus cabhrach ach nach bhfuil mórán taithí acu ar an saol taobh amuigh agus ar bhealach is cuma leo faoin chuid eile den domhain. Is dream iad atá ina oileánaigh ar shlí agus tuigtear é sin nuair a cloistear nach bhfuil pásanna ach ag timpeall 10% acu.
@ Nach ait an mac an saoil!
ReplyDeleteIs ait, go deimhin, a chara...:-)