Ceacht ó bhás Stalin!

Tá mé ag éirí sean!

Cuireadh an giolch seo amach ag Féilire Gaeilge go déanach aréir agus chuir sé ar bhoithre na smaointe mé. Is cuimhin liom nuair a fógraíodh bás Stalin. Ní raibh mé ach seacht mbliana d'aois ag an am. Agus fuair mé ceacht an tabhachtach ag an am.

Tá sé deachair smaoineamh ar an cineál áit a bhí in Éirinn ag an am seo ach bhí rudaí an simplí. Ó thaobh no polataíochta de bé na Stáit Aontaithe ar thaobh an chirt agus ar an dtaobh eile bhí an Aontas Soibhéideach (beagáinín níos measa ná Sasana i mbarr a réime!!!). Ó thaobh reiligiúnda dé bé an Pápa Pius XII mar Prionsa na Síochána agus Josef Stalin ina dhiabhal gan mhaith.

Bhí mo mhathair ag leamh a nuachtán - an Indo mar a thárlaíonn sé - chonaic mé an pictiur de Stalin agus an scéal faoina bhás. Chuir mé an cheist.

"An bhfuil sé in Ifreann anois?"

"Níl fhios agam!" d'fhreagair mo mháthair. "Níl fhios ag éinne an mbíonn duine in Ifreann nó ar Neamh is cuma cé chomh náireach nó uafásach atá sé! Tá Dia uile thrócaireach!"

Bhí mé ag smaoineamh ar an gceacht sin le déanaí agus daoine ag caint futhu siúd, sagairt, fear a mhairg a chlann féin a rinne rudaí nach féidir nó b'fhéidir nar ceart iad a shamhlú mar dhaoine daonna, drong drugaí agus eile. Agus mé ag léamh, nó ag cloisint na rudaí sin smaoiním ar na focail sin a chuala mé ag glún mo mháthair.

Agus tugann sé sólas dom chomh maith nuair a chloisim daoine ghaolta leo siúd a maráiodh ar Domhnach na Fola ag rá go bhfuil siad tár éis maithiúnas a thabhairt dóibh siúd a rinne an feall.