Seo an dán a léadh ar maidin.
| A hionadh lena haonmhac Solas a phollas, de réir a chéile, imeachtaí laethúla; súile mná, lamha ina gcleachtadh ó aois na hóige. Ansin las an ghile, as cuimse mór i gcomhair gnáthlaethanta, agus fáisceadh láma nuair a chaill focail a n-áit. Ar an mbaile beag sin, a mhic, áit ar aithníodh muid le chéile, thugais 'a mhaime' orm; ach níor léir do aon neach beo na tarluithe iontacha a thit amach lá i ddiaidh lae. Ba é saol na mbocht do shaol-sa agus fonn ort a bheith leo trí shaothar do lámh. B'fheasach mé: an solas a d'fhan i nithe laethúla, ar nós spré i bhfolach faoi chraiceann ár laethanta - ba tusa an solas; ní uaimse a tháinig. Agus is mó díot-sa a bhí agam-sa sa gciúnas lonrach sin ná a bhí agam díot mar thoradh mo cholainne, mo chuid fola. |
Nach bhfuil sé go hálainn?
Níl dabht ar bith ach gur míorúilt de short éigin an ceangal atá ann idir máthair agus a naíonán. Ní féidir é a thuiscint ná ní féidir é a shéanadh. Mar sin nach deachair é an nós sin a bhí sna h-institiúidí úd an máthair a scaradh óna páiste ionas nach mbeadh an ceangal, an nasc nó an snaidhm nádúrtha eadthartha go deo seachas fáilte áthasach rompu beirt!
Go maithe Dia dúinn é!
* Dánta Eoin Pól II, aistrithe ag Ciarán Ó Coigligh, Coiscéim 2010
• Seans go mbeadh spéis agat sa píosa seo chomh maith! Machnaimh shagairt cheannaircigh léirithe?
No comments:
Post a Comment